MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ANACIĞIM




Anacýðým;
sen gittikten sonra büyüdüm ben, hatta olgunlaþtým da
ne yapýyorum biliyor musun?
roman yazýyorum/yaþadýklarýmýz sýðmýyor içine
bir an yüzünü gözümün önüne getirdim de
o çimen yeþili gözlerine diktim gözlerimi
‘hadi oradan deli kýz; senin baþka iþin yok mu?’
dediðini duyar gibiyim

ama sen ne dersen de
bu romaný mutlaka yazýp bitireceðim
içini bizle doldurarak...



Neler yazdýðýmý merak ediyor musun?
her þeyi yazýyorum! her þeyi…
hani þu senin kasaya sýraladýðýn pembe domatesler vardý ya
o domatesleri yiyeceðimden deðildi aslýnda
sana dokunabilmek için isterdim onlarý senden
iþte þimdi o pembe domatesleri
tulumbamýzýn baþýndan sabunumuzu kapan karakargalarý bile yazýyorum


Bir tek sana sarýlýþýmý yazamýyorum
neden bana hiç sarýlmadýn anacýðým?
iþin mi çoktu, ya da çok mu soðuktun?
oysa ben sana karþý o kadar sýcaktým ki
sana dokunabilmek için her þeyi bahane ederdim
keþke bir gün bütün iþini gücünü býrakýp da bana sýkýca sarýlsaydýn
sokulup koynuna sarýlsaydýk...



Bugün kendimi öyle yalnýz hissediyorum ki
sesini duymayý, sana dokunmayý öyle çok istedim
ama yoksun artýk...


Yine de sen varmýþsýnda gelecekmiþsin gibi
özlemle yoluna çýkýp, her karaltýya baktým
herkesler geçti de anacýðým
bir tek sen geçmedin o yoldan
her týkýrtýya kulak kabarttým
bütün sesleri duydu da bu saðýr kulaklarým
bir tek senin sesini duymadý/duyamadým be anacaðým...



Þimdi ben;
yalnýz, çaresiz ve sevgisizim buralardayým anacýðým
sana öyle çok ihtiyacým var ki
yeniden dünyaya gelme þansýn olsa
sen bana sarýlmasan bile, ben sana sarýlacaðým
hem de sýkýca…

o pembe domatesleri söðüt aðacýnýn altýna boþaltýp
ayaðýma sarý çizmelerimi giyip hepsini çiðneyeceðim
böylece, seni benden almalarýnýn cezasýný onlara ödeteceðim!




Hani bir gün çok hastalanmýþtým da
herkes öleceðimi sanmýþtý ya
iþte o zaman ben hasta yataðýmda yatarken
sen bir köþede sessiz/sedasýz aðlýyordun ya
kendi kendine mýrýldandýðýný duymuþtum

Diyordun ki;
‘’ah benim sarý kýzým, sana bir kez olsun sýkýca sarýlamadým/öpüp koklayamadým/Ýþte þimdi, bu garip ananý býrakýp gidiyorsun
ben sensiz neylerim? neylerim sarý kýzým/kime ne derim...!’


Ýþte o an;
hayata sýkýca tutundum
zaten yalnýz ve gariptin
bir de ben gidip de seni yalnýz ve kimsesiz býrakmak istemedim
hýzla iyileþmeye baþladým
ara sýra yataðýmýn kenarýna gelir
zaten burnuma kadar örtülü olan yorganýmý
örtermiþ gibi yapardýn
bana dokunmak/beni öpmek/tenimi koklamaktý amacýn
ah anacýðým...


Neydi aramýzdaki aþýlamaz uçurum
neden bana sarýlamazdýn?
yoksa anacýðým;
babamýn intikamýný benden mi alýyordun?
bana her dokunuþunda/babamýn sana yaptýklarýný mý hatýrlýyordun yoksa...


Oysa; suçum/günahým yoktu
bunu sen de biliyordun
ben her þeye raðmen, hayata sýkýca tutunup iyileþtim
seni yalnýz býrakýp gitmedim/gidemedim
ama sen bu koca dünyada beni tek baþýma
sevgisiz ve kimsesiz býrakýp gittin/gitme diyemedim...



Söyler misin anacýðým;
þimdi ben neyleyim
alamadýðým sevgiyi nasýl vereyim
kimlere sarýlayým
benim kolum, kanadým kýrýk biliyor musun?
hep de kýrýk kalacak
beni saracak sýcak bir kucak yok
sen bile beni sarmamýþken, eller beni sarar mý anacýðým?


Sararmadan nefesim
sarýp/sarmalanýr mý sarý kýzýn...



Emine Uysal/23/07/2010







Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.