Sendeki yara var ya bendekinin zekâtý, Öyle habis bir yara býrakmadý takati, Öyle acýmasýz ki demirden daha katý Yiyecek ekmek varmýþ, nasip etti yaratan
Ýki bin sekiz yýlý sekiz mart’ýn gecesi, Soruldu bana hayatýn grift bir bilmecesi, Çýkmaz oldu dilimden kelime ve hecesi Yiyecek ekmek varmýþ, nasip etti yaratan.
Bildiðim bilgileri unutmuþum bir anda, Bir uyandým baktým ki mecalde yok bir canda, Anladým ki yolcuyuz iki kapýlý handa, Yiyecek ekmek varmýþ nasip etti yaratan.
Takdir edilmiþ bana yemek, ekmek ve suyum, Elbet bende bir kulum kötüde olsa huyum, Anladým ve bildim ki hayat tatlý bir oyun, Yiyecek ekmek varmýþ nasip etti yaratan
Yamru, yumru yürürüm þimdilik ayaktayým, Yerim çok saðlam deðil bir yaðlý kayaktayým, Ey dostlar Allah’a el açýp yalvarmaktayým Yiyecek ekmek varmýþ nasip etti yaratan
Derdi veren Allah’týr, derman da veren odur, Buna inanmayanlar kalýr elbette bodur, Oðuzsoylum;insanýn aslý bir damla su dur, Yiyecek ekmek varmýþ nasip etti yaratan.
30.06.2010 YUSUFYÜZLÜM Sosyal Medyada Paylaşın:
YUSUFYÜZLÜM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.