Pörsümüş Akibetler

Sürümceme de Hayat!
gözyaþýna tortularý var,
iklim mesafesinde eriyor adýmlar,
dolaþýmda tekleyen butonlarda damar,
pörsümüþ akibetten cesetler düþüyor faillere.


yanýk aðýtlar gizlenir,
tik tak zaman aralarýna,
topraðýn ölüye hasreti gibi,
bir verip beþ alýyor baðrýna,
sonra hazana çalýyor demlerini.


ciðerleri bitik acýlar sarýyor,
ucu telli ciðarasýna…
seçim hakký Hayat!
bir þansý daha olsa,
çekip alacak korkularýný.


ne hükmü kaldý,
yüz altý morlarý gibi,
çeker damarlarýný,
çiçeðe durmuþ aðaç,
sevdaya mahkum aþk,
gövermez yaralarda.


düþler ki uzak deðil ihtimallere,
sadece abanmak var üzerine sevdanýn,
tellerine dokunmak var özgürlüðün,
insaný insan görmek var puslarda,
eti Ademden kemiði kandan,
direnmek var çarmýklara
Ýsa dilinden…

21.07.2010

insanýn akibeti kendi yüz aynasý aslýnda dünyaya düþmekte kendi çabasý
körpe ceninlerde gezmekte,yalana bulanýp pörsümekte kara iklimlerde…


Sosyal Medyada Paylaşın: