Upuzun kýþ gecelerinin geldiðini
Kar kuþlarýndan öðreniyorum
-Ne zaman bitmiþ bahar
Ve sensiz o yaz geceleri?
Ve ne zaman aramýza
O talihsiz hýnç girdi?
Aynalarla temasýmý kestim
Ellerimle yokluyorum
Kar beyaz saçlarýmý
Gözlerim ise kuruyan
Iki çeþme...
Kanserliyi iki pakete çýkardým
En koyusundan kahveleri...
Ve yazýyorum,
Kar gibi düþen hecelerimle...
Sonra heceleri biriktiriyorum
Bir zarfýn içine dolduruyorum ama
Bir pulla meteliksiz kalýnca
Gönderilmemiþ mektup olarak
Tozlu raflarýmada kalýyor
Dýþarda tipi kar
Hayalin ve beyazlýðýn
Gözlerimi yorar oldu
Miyop’umdan yakýnýyorum
Herkesi sana benzettiðimden
Umutlar birer zehir oluyor
Ve aklým karýþýyor
Panzehirinden yoksun bedenim
Alev alýyor...
Kül olmuþum, sussuz kömürlenmiþim
Upuzun kýþ gecelerin ayazý
Iliklerime iþliyor, gözlerime felç
Ve asýr oluyor sensiz her bir gün bana
Oysa ne mutluyduk daha dün.
Sonunda bunu öðrendim;
Dostluk ile aþk bir arada yürümezliðini
Ve aþkýn alýþkanlýkla öldüðünü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.