GURURLU ADAM
Hey gururlu adam!
Sana baktýkca,
Geçmiþini hatýrlýyorumda...
Tâ yýllar önceydi o zamanlar,
Dikkat et hakikattiranlatýlanlar.
Bir köyün en ücra köþesinde
Yýkýk viran olmuþ bir evin içerisinde
Dünyaya gelmiþtin,
Aman ne de küçüktün.
Yanmazdý o evin sobasý,
Kýþýn bile soðuktu odasý.
Ortada ne çul vardý, ne de çuval,
Camlar kýrýktý, Rüzgar çalardý kaval.
Sarfedilen onca çaba, gayret, emek
Yinede aranýrdý kuru soðan, ekmek.
O dar günlerde sana herþey sunulurdu,
Olmasada evde aranýr bulunurdu.
Kýþýn soðuðunda annen baðrýna basardý sýcacýk
Eþyanýn yokluðunda altýn tutulurdu yumuþacýk.
Kýsa yaz gecelerinde hiç susmadan aðlardýn,
Kendin uyumazdýnya, annenide uyutmazdýn.
Annenin yýrtýktý örtüsü, yamalýydý entarisi,
Giydiði ayakkabýsý delikti. Peki ya babanýnkisi?...
Kendi kendine mi geldin bu hale be adam?
Çocukluk dönemindi o zamanlar gururlu adam;
En aciz zamanýnda sana hiç doymayan,
Annendi çaresizkik anýnda sana el olmayan.
Tutmayan elin, gitmeyen ayaðýn oldu.
Yoktu konuþmak için dilin, sana dil oldu.
Sense þimdi inkar ettin onu, yabancý oldun.
Annene sen elden daha beter el oldun.
Heyy gururlu adam!...
Sana baktýkca
senin geleceðini görüyorumda...
Tâ gelecek diyeceðimiz bir zaman,
Hiç ummadýðýnda geldiði an.
Belki bir namlunun ucunda,
Belkide býçaðýn vuruþunda.
Kim bilir belkide sýcacýk yataðýnda,
Ya da esmer, sarýþýnlarýn kucaðýnda.
Azrail gelip canýný alacak senin,
Sofrada kalacak binbir çeþit yemin.
Baþ ucuna toplanacak sahte sevdalýlarýn,
Bir, bir iliþkiyi kesecek, yürekten baðlandýklarýn.
Daha sen gitmeden mezara,
Çýkacak tüm servetin pazara.
Uðruna onca emekler sarfederek topladýðýn mallarýnýn,
Sahibi olacak hiç tanýmadýklarýn, beyi olacak hanýmlarýyýn(!)..
Ayaklarýn duracak artýk taþýmayacak bedenini,
Ellerin tutmayacak, reddecek emelini.
Çýplak kalacaksýn, çýkartýlacak bu ütülü elbiselerin,
Lal olacak, susacak, bülbül gibi þakýyan dillerin.
Sana giydirecekler beyaz elbise
Ýbret deðilmi bunca hadise?.
Hep böyle kalacaðýný mý zannediyorsun be adam?
Geleceðinde bir gündü o zamanlar gururlu adam...
Çaresizliðin en büyüðünü o zaman yaþacaksýn.
Aczine, kendi kendine sende þaþacaksýn.
Baþ kýsmý geniþ, ayak kýsmý dar tabut evin olacak.
Seni topraða gömmek için dört kiþi omuzlayacak.
Hakikati ýsrarla görmüyordun, ne idin, ne oldun?
Bir hiçtin zaten, þimdide hiçtende "HÝÇ" oldun..
Sosyal Medyada Paylaşın:
necmettin Kayhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.