Şiiri bırakamadım!

Býraktým aslýnda...

Yazmadým birkaç koca saat.

Yüzlerce dakika sabrettim,
Binlerce saniye elime almadým kalemi.

Yüz binlerce salise geçti ki aðýrdan,
Ben ne kâðýda ne de klavyeye dokunmadým.
Azmettim, direndim, ne dese duymadým.

Ama baktým ki boynu bükük üzülüyor þiir,
Git desem de, kovsam da bekliyor...

Kapýyý açýyorum paspasa kývrýlmýþ,
Hangi dolabýn kapaðýný açsam, orada.
Yatayým diyorum, benden evvel girmiþ pikenin altýna.

Gözüme bakýyor, kalbime dokunuyor.
Bir de gelip okþamýyor mu saçýmý, pek muzip
nasýlda sevimli olabiliyor istediði zaman...

Ama ben direnmekte kararlýydým, epeyce.
Çok aðladý peþimden, sýzlandý,
Dayanamadým...

Tamam dedim,
Aðlama, dur, yazýyorum...

Anlayacaðýnýz dostlar,
Ben býraksam da, þiir
peþimi býrakmýyor!

Laf aramýzda,
iyi ki býrakmamýþ...

11.19 - 20 Temmuz 2010 / Ýstanbul



* "Þiiri býraktým!" ve "Þiir yazdýðýmý söylemeyin bizimkilere" Adlý þiirlerimin devamýdýr...



Sosyal Medyada Paylaşın: