Ben bu yaþam bahçesinde Gündüz gece sevgi serptim… Ýki kumaþ arasýna pamuk yayýp, Rahat etsin dedim pamuk yastýk, Rahat yatsýnlar dedim yatak, Evini örtsün dedim perde diktim.
Bu yaþam bahçesinde, bin dokuz yüz seksen birde… Sigortaya asfalya denilirdi sigortacýlýk yaptým. Ýnsanlarýn yirmi dokuz sene mallarýnýn, evlerinin, Arabalarýný sigorta yaptým, çarpýlýp yandýðýnda, Mallarýna zarar geldiðinde o zor günlerinde, Ellerinden yirmi dokuz yýl tuttum…
Bin dokuz yüz doksan sekiz beyaz eþya dedim. Aldýklarý eþyalarýný evlerine teslim ettim. Hem elektrikli hemde kahverengi, Ben yaþamým boyunca bir þeyler verdim. Fakat kimse bana umut bile veremedi Ben kimseye hayýr olmaz demedim, Bana Kimse tamam olur diyemedi...
Ben bu söylediklerimi, Bana göre doðru yaptým sandým. Biliyorum mutlaka hata yaptým. Artýk þimdi hata yapmýyorum, Yeniden baþlýyorum…
Kimselere artýk bir þey vermiyorum, Þimdi gelsinler kendileri versinler, Benden bir þey beklemesinler. Þimdi gönül borçlarýný ödesinler...
Ben bu yaþam bahçesinde… Barýþ ektim, dostluk ektim, Birlik diktim, umut ektim, Çok uðraþtým çokta çektim…
Ben bu yaþam bahçesine, elli dört sene evvel geldim. Kimselerden farklý bir þey hiç beklemedim…
CEMAL USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemalus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.