BEŞERİ VAKA
Galiba muhannet denilen sensin,
Elinden bir tas su içilmez oldu.
Söyle bir dost dosta nasýl güvensin?
Ahde vefa bize, hiç ilmez oldu.
Havalara girdin kendi kendine,
Akýl ermez oldu senin fendine,
Bilmem ne oldu ki? Gönül rengine,
Ak ile karasý seçilmez oldu.
Zindan gibi koyu karanlýk kuyun,
Zehri zýkkým gibi acýdýr suyun,
Anbean deðiþir üslubun huyun,
Afra dan tafradan geçilmez oldu.
Kýlýcý kýnýyla duvara astým,
Arkadaþým dedim baðrýma bastým,
Asla seni üzmek deðil ki kastým,
Neden hiçbir deðer biçilmez oldu?
Tamiri imkânsýz ömür hebasý,
Seni esir almýþ çaðýn vebasý,
Bedenden çýkýnca dilin sedasý,
Gönülden gönüle göçülmez oldu.
Ýçimiz hoþ durur tevhidi dinle,
Ýþimiz olamaz nefretle kinle,
Bir zerre vefayý çarpmýþýz binle,
Bir inat yüzünden küçülmez oldu.
Bir yanda yaralý bir yanda O-NUR,
Karanlýk geceler hep gündüz olur,
Bize ALLAH yeter O bizi korur,
Boynumuz gayriye bükülmez oldu.
18.07.2010…MUSTAFA YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.