BİZ

Uzak olsakta kendimize..
Sabahýn ilk ýþýklarý vurur,
uyku girmeyen gözlerimize.
Akþamý çaðýrýr mehtabý çýkarýr,
seyreder,
sonra yýkarýz denizde.
Suya yazdýklarýmýzý okuruz,
rüzgarýn acý sesi beraberinde.

Uzak olsakta kendimize..
Güvercinlerin kulaðýna fýsýldarýz
hislerimizi.
Yaðmur sonrasý, gökkuþaðýna,
kahve telvesine dilek tutarýz,
ayný yüreði paylaþýr,
kaderimizi bekleriz.

ART 17/07/2010

Sosyal Medyada Paylaşın: