MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

****İstanbul Keyfimde...
Kiraz Çiçeği

****İstanbul Keyfimde...




öyle zaman olur ki ne vakit Ýstanbul dense
bir aþifte çýðlýðý kesilir zaman bileti elimde
ve en ahlaksýz küfürlerin acýsý sürülür dilime
yanarým alev alev korsuz ateþlerde
bazen harcanmýþ saydýðým gençliðime
akla ziyan çýlgýnlýklarýma bazen de
hey gidi günler der geçerim bakýp kadehdeki dudak izime
velhasýlý kelam, kýrýk ta olsa belirir bir tebessüm
þimdi olduðu gibi dudaðýmýn kýyýsýnda
yanýk dilimin ezgisinde söver gibi aðýz dolusunda...

hangi denizin tuzu tenimde kurumuþ ta izleri
giysime bulaþýp iz býrakmýþ sa,
yýkamam dokunulmaz tabular gibi varsýn kalsýnlar üzerimde
taþýdýðým bunca aðýrlýk arasýnda daralarý ne ola ki
gözlerimden geçen bulutlarda bile yok nemin yükü böylesi
boþalan þiþesinde olmadýðý gibi þarabýn rozesi...

kaldýrým taþlarýný ýslatan baþý boþ sarhoþluðum
kaydýrmýyor zamaný boylu boyunca izlediðim sokaða,
nasýl tuttuysam kadehi artýk elimde
kan damlalarý koþuyor elimden son sürat caddeden geceme
birkaç cam kýrýðý tutunmuþ tenime seyirde
ýsrarla býrakmýyor beni bitmez geceye
öyle tatlý ve tarifsiz bir acý var ki þuan içimde,
gelmiyor "acýnýn tatlýsý da olur mu hiç ?" demeye
çünkü bunu hissediyor olmak bile deðer gülmeye...

Þimdi canýmýn içi,
yeni bir kadeh alalým yeni bir þiþeyle
vuralým Ýstanbul’un dibine
olduðu gibi her defasýnda son dediðim geliþime
körkütük olup daðýtalým gönlüm seninle
"çekilmiyor kahrýn baþka türlü senin " diyerek sükunetle
uðramýþken koynunda her tür tecavüzlerine
gömüp anýlarýmýzý en bildik kuytu köþelerine
atýp ruhumuzu küreksiz bir sandala salalým Kurbaðalýdere’ne
bak gör nasýl da mühtehzi bir gülümseme belirecek
þenlenecek Moda açýklarýnda çakan fenerin yüzü de böylece...

þaþkýn etmiþsin martýlarýný bile þaþmaz bakkallarýn olduðu yerde
üç/beþ kýrýntý uðruna tuhaf feryatlar içinde zorlanýyorlar denize pikede
bir tek denizin yaþlanmýyor senin hayret,
üç/beþ çizgili yansý var sadece suyunun yüzünde
kesik parmaklarým gibi kýrmýzý Sultanahmet’in minareleri
sanýyorum ki görünüyorlardýr karþý kýyýdan gecenin matemi gibi
yüzüme vuran yansýda gözlerimin laciverti
aynaya da gerek kalmýyor aya baktýkça
parlýyor her yanýmda ömrün acý çötelesi*
pervaza tutturduðum rüzgar bile aþka geldi
dönüyor poyrazdan lodosa, esintisiz bunaltýda çakýrkeyf baþým gibi
birkaç balýk parladý yüzeyde, onlar da bizden sanýrým bu gece
uçak ýþýðý da görüldü yýldýzsýz gökte az önce
nereye gittiðini bir o biliyor, yolcusunu bekleyenler bir de
ya bize sorsalar gönlüm
bilirmiyiz sence...

dur !
sigaranýn ateþi düþtü eteðime
bir delik daha eklendi gönül giysime
gel de bir kadeh daha devirme bunun þerefine
gezintiye devam kadehlerde Ýstanbul þehrine
böyle çekilir oluyorsun masamda, kadehimde, þiþemde
mezelerim, sigaram ve kül olmuþ yüreðimde
yakamayan ateþinlesin
þimdi keyfimde...


*kiraz çiçeði*
Gönül Ersin
4.7.2010
Ýstanbul


(*ÇÖTELE, (cefe/e’den). Bir tehlikeyi belirtmek amacýyla dikilen iþaretli deðnek. kaynak:2-cilt:5.)
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.