Yanlýzlýðýmda seni andýkça diriliyor
Dindiðini sandýðým sýzýlar hâlâ sýcak.
Kýymet bilmediklerim bana deðer veriyor
Gönül bahçemde hüzün ektikçe kucak kucak.
Ýnsanlardan kaçtýkça,gizlice saklandýkça,
Kavruluyor yüreðim þu sevdamdan yandýkça
Eller usandý, býktý; ben ismini andýkça
Dinlemek istemeyip, artýk herkes kaçacak.
Beklemeye gücüm yok; yeter gel be imansýz!
Hiç haberim yok iken, beklemezken apansýz.
Hayat sensiz öyle boþ, öylesine anlamsýz
Sana baðlanmýþ bu can; sen yoksan ne yapacak..
Gönül söz anlamaz ki, istemezsen de beni
Ne yapsam, yüzsüz yürek, gavur seviyor seni
Öyle çok istiyorum yalnýz bana dönmeni
Ýþte o an gönlümde tüm güllerim açacak...
Mutluluk varlýðýndý; yokluðundan utandým
Cennetinden kovulup, cehenneme atandým.
Susuz kalmýþ gibiyim nefessizim, týkandým
Yeter artýk; bedenden ruhum uçtu uçacak.
A. MORKOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.