Yaþanmýþlarýn en meçhulünü
Yasak aþký yaþýyorlardý
Ýki deli gönül,
Mecnun misali
Ýçiyorlardý aþk þarabýný.
Azgýn bir þelale gibi
Akýyordu sevgi gönüllerine.
Korkularý.......
Aþklarý kadar büyüktü.
Geleceði......
Namusu , töreyi düþünmeden
Yaþadýlar o aný.
Filizlendi aþklarýnýn meyvesi
Körpe bedende.
Dillere düþtüler,
Yasak aþklarýyla.
Zincirden boþalýrcasýna
Gözü dönmüþ hayvanlar gibi hepsi
Pis izbe bir odaya,
Prangalarla kapattýlar, körpe bedeni.
Toplandýlar.......
Karar vermek için
Sözde aile büyükleri.
Durmuþtu zaman,
Saatler durmuþtu.
Açýldý kapýlar ölüm fermanýyla.
Günahý sadece sevmek olan
Körpe bedene sunuldu üç þýk.
Zehir......
.......Silah
...............Urgan ipi
Yaþama hakký yoktu
Düþündü, körpe beden
Boþ boþ baktý
Önüne konulanlara.
Seçmek zorundaydý birisini
Daha doðmadan,
Ölüme mahkum edilen yavrusuyla
Titriyerek uzattý ellerini
Zakkum acýsý zehire.
Son an.......
Son nefesti.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.