Sen gülünce
Mevsimler açar gülüþünde
Ebemkuþaðý oynaþýr
Portakal bahçesi gözlerinde
Çiçekler el ele tutuþur
Kelebekler yüreðimde uçuþur
Sen gülünce
Gülüþünden bir çaðlayan kopar ki
Dað, taþ seyre durur
Maviye boyanýr gülüþün
Yüreðim kabarýr okyanus olur
Yüreðinden yüreðime gülüþün
Irmak ýrmak dökülür
Sen üzülünce
Mevsim sonbahar olur
Karabulutlar acýmasýz bir sýrtlan gibi
Canavar diþlerini gösterir
Yýldýrýmlar çakar göðüme
Yaðmurlar yaðar hoyratça
Seni süslediðim gönül bahçeme
Sen üzülünce
Fýrtýnalar kopar uzak denizlerden
Ay yere düþer çýðlýk çýðlýða
Mehtap baþýmda parçalanýr
Anýlar sararýr yüreðimde
Gözlerimden yaþ olur akar
Dökülür yaprak yaprak
Mezarým kendi ellerim olur
Sen gülünce
Mevsim yaz olur
Yýldýzlar kayar saçlarýndan
Ýki daðýn arasýndan gözlerin doðar
Dünya karanlýktan kurtulur
Denizlerde yakamozlar oluþur
Çiçekler selama durur
Sen gülünce
Gülüþünde ay doðar,gül sararýr
Isýnýr dudaklarým,
Titrer ruhumun,cehennem tepeleri
Dar aðacýna çekilir diþlerim
Tutuþur bütün kýlcal damarlarým
Cehennem olur yanar bedenim
Bedenimde bir bilsen, ne tufanlar olur
Sen üzülünce
Mevsim kýþ olur
Kar yaðar ruhumun yüksek daðlarýna
Umutlarým fýrtýnaya tutulur
Öksüz kalýr zemheride düþlerim
Buz keser çiçek bahçemdeki
Gözlerin dediðim kardelenlerim
Sen üzülünce
Kasýrgalar kopar benim dünyamda
Felaketim olur
Gözünden bir damla yaþýn akmasý
Cehennemden ateþler atýlýr yüreðime
Ben yanarým,ben yanarým
Ne olur sen üzülme
Ýntaharým olur bakýþlarýn
Mezarýmý kazdým yüreðine
Artýk yaþamasam da olur
1-8-2008 saat 3, 50
Yusuf Ziya Yýlmaz