Geziyorken parkta; dinlenmek için oturmuþ olduðum yerde, Bir serçe konmuþtu karþýma. Birden dikkatimi serçeye taraf çevirdim. Gagasýnda yemesi için dondurma küllahý vardý. Anlamýþtým, hayvancaðýz onu yemesi için Gagasýnda taþýdýðýný. Parçalayýp yemeðe baþladý serçe. Parçalayýp yediði yemeðin daðýlan kýrýntýlarýný ise Saðlam parça bittikten sonra, kýrýntýlarý yiyordu. Birden; aklýma insan oðlunun fazla bulup Attýklarý ekmekler gelmiþ oldu. Ýnsan oðlu fazla bulur atar. O hayvancaðýz serçe ise Kýrýntýlar boþ yere harcanmasýn diye Onlarýda yiyordu. Ýçimdeki hafif bir ses tonuyla, Hayvan iþte, bunlarý düþünüyorya Ne güzel. Oysa insan oðlu öyle deðil. Fazladýr yenisini alýrýz nasýl olsa Hesabýndadýr. Ýþte; düþündükçe hayvan olan serçe ile Ýnsan olan yaratýklar arasýndaki farký görmüþ oldum. Hayvan düþünüyorda bunlarý, Düþünce kabiliyeti olan insanlar neden düþünemiyor? Sözde düþünen kiþilermiþ insanlar. Oysa bunlara þahit olduktan sonra Yalan olduðunu iyice anladým. Düþünen hayvanlarda varmýþ demek. Her þey net bir þekilde, gözle görünür oldu. Ýnsan ve hayvan arasýndaki fark buradan geliyormuþ. Serçe kadar olmayan insana ne demeli acaba, Veya insandan iyi düþünceli olan serçeye ne demeli. Fark burdan anlaþýlýyor artýk. Her þey yüzeysel kadar yakýnýmýzda geziniyor artýk. Baktýkça fark çözülecek, Çözüldükçe her þey daha iyi anlaþýlacak.
8.09.2009
Mehmet Taþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
romantik63 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.