Vaybe Şerefsiz
Nasýl anlamadým aldandým sana
Ömrümün baharý geçti gülmedim
Bir hayýr görmedim sevdadan yana
Yoðurdun çileyle vay be þerefsiz.
Bülbül ah ettikçe dikenli güle
Har vurup savurdun harmaným yele
Yedin servetimi düþürdün dile
Ömrünce ah eyle vay be þerefsiz.
Gülüþün sahteymiþ fiyakan pozun
Zerresi zer olsa topraðýn tozun
Þeytan görsün senin riyakar yüzün
Kandýrdýn hileyle vay be þerefsiz.
Ardýmdan laf edip güldün üstüme
Bilmedim girmiþsin tilki postuna
Hiç böyle yapar mý insan dostuna
Ýnleyip ah eyle vay be þerefsiz.
Devran döner bir gün görürsün sen de
Umudun hayalin bittiði yerde
Herkesin bildiði amansýz derde
Umarým düþersin vay be þerefsiz.
Ýnsanlýk bu’mudur nasýl bilmem’ki
Çok þeyler yazarým daha bu ne’ki
Uzak git yanýmdan gelme yeter’ki
Irak kal öyle vay’be þerefsiz.
Hüseyin her þeye eyvallah dedim
Ömrümü yýllarca yedin bitirdin
Bir soylu aþýktým dize getirdin
Rezil rüsvay ettin vay be þerefsiz.
Hüseyin Çiftçi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.