Küçük bir çocukken Ne çok oyunlar oynardýk Hayatý hep bu çerçevede sanýrdýk Mutluyuduk o zamanlar Sadece kolu kýrýlan bebeðimize tasalanýrdýk Ya da evcilik oynarken oyuncaklarýmýzý daðýtan olunca Nasýl da aðlardýk Tam oyunun ortasýnda annem çaðýrýnca Aðzýmýz, burnumuz, üstümüz, baþýmýz çamur içinde Eve gidince nasýl karþýlanýrdýk Direk banyoda soluðu alýrdýk Annemizin gözünün içine bakardýk Ertesi günü unutur yine ayný haþarýlýklarý yapardýk Çamurdan kurabiyeler hazýrlar, temsili fýrýnlara atardýk Meðer ne güzelmiþ o çocukluk günleri Ýlerleyen zamanda hayattan ayný tadý alamadýk Bir mutluluk, bin hüzün derken Geriye dönüp bakýnca eyvahlandýk Ýþte o zaman farkýna vardýk Meðer ne kadar çabuk geçmiþ yýllar Ya silinen simalar Elimizden uçup giden balonlar Bastonlu þekerler, kaydýraklar Çocukça gülüþler, kavgalar Ninemizden dikkatle dinlediðimiz masallar Derin bir iç çekiþte kalan umutlar Ah hatýralar..
HAZAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazan444 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.