Tu
"ÖMRÜM'E"...(Eşime)
Rüzgarýna tutuldum ÖMRÜM’ün,
Tutuldum, tutundum, tutuþtum…
Yedi göbek öteye vardý yolum,
Ne benzerini gördüm, ne izini buldum.
Sana açýldý tüm kapýlarým,
Ay ýþýðýnýn aksinde sen varsýn,
Güneþin korunda, gecemde sabahýmda,
Martýlarýn çýðlýðýnda, Ýstanbul baharýnda,
Canýmda, avuçlarýmda, sen varsýn sevgilim,
Ömrümü hayat yapan gerçeðim…
Ömür üzre ÖMÜR tutturdum,
Bereketlendi varlýðým, yeþerdim, çoðaldým.
Baþa sardý hayat yeniden, miladýmý unuttum.
Kelimelerime üþüþtün, ünlemim oldun,
Kalemime deydi adýn, þiirime kafiye oldun.
Kalem düþtü, þiir düþtü, zaman düþtü, Dil sustu.
Varlýðýn benliðimi saran bir muþtu…
Yok gayrý bundan ötesi,
Seni benden soracaklar, beni senden.
Adýnýn yanýnda adým olacak,
Yüzünün yanýmda yüzüm.
Farký yok þimdi sen ve ben’in
Farký yok gözlerimizden süzülen sevginin…
Zaman dursun, yol tükensin, dallara kuþlar konsun.
Farkýnda deðilim hiçbir þeyin
Bana kalan bir ÖMRÜM olsun.
Tuluad
15.07.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.