Yalnýzým, Yalnýzlýk sarmýþ dört bir yanýmý, Gitgide uzaklaþýyorum, Ve kaybediyorum tahtýmý.
Ýsyan ulu hakan olmuþ gönlüme, Gönlümse esir düþmüþ yalnýzlýða, Ve yine ben, bir ben, sadece ben, Yürüyorum bu ýssýz sokakta, Her ücra köþede resmini görüyorum yalnýzlýðýn, Ve inadýna çoðalýyor ücra köþeler... Ýnadýna ýþýklar sönük, Ýnadýna gözlerim kapalý Ve inadýna kayboluyorum bu karanlýk tünelde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Restless Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.