açýk bir günün akþamýnda yolunu kaybetmiþ bir yolcuydu þehir elinde ,avucunda biriktirdiði tüm güzelliði harcayan bir tarihti dünde kalmýþ anlamý yok bir maceraydý son kez yaþanmýþ baþka çaresi olmayan yýllarýn sert tortusunda birikmiþ bir andý baþaklar olgunlaþtýkça,ay görünüyordu pencereden sadece buydu þarký söylüyordu aðaçlar akþamýn serinliðinden hoþnut melodiyi anýmsadým,yýllar öncesine ait,ilk gençlik yýllarýnda duymuþtum sonra sesler çoðaldý,þehri bir duman sardý,göz gözü görmez oldu,insanlar gelip geçti neler olmuþtu anlamaya çalýþýrken köþede balonlar satan adam yanýma geldi "sizi tanýyorum,ama nerden ?"dedi "her gün bu köþede,büfeden gazete alýrým,"dedim,ve ekledim"sen de hep burda olursun ." kalýn duman, belki sis daðýldý o gün kimseye veda etmemiþtim ,ama veda akþamýydý sanki ben dýþardaki masalarda yemeðimi yerken...
Faruk tabak
Sosyal Medyada Paylaşın:
faruk tabak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.