SEVMESİNİ BİL

akýyordu zaman
gösterip kýskanç aynasýnda
öncesizliði ve sonrasýzlýðý
yakýyordu alnýmýzý keskin sýrlarýný döküp
aklýmýza üþüþen fizik ve metafizik gelgitleriyle
umarsýz ve seçimsiz yaþlanýyorduk...

sürecin içine doðmuþtuk bir kere
altýmýzda toprak fokur fokur güvensizliðe kaynýyordu
üstümüzde gökkubbe çatýrdýyordu bilinmezliðe
ecinli bir yaþamýn orta yerinde kalakalmýþtýk
direniyorduk düzensizliðe el yordamý ile

bize bir referans gerekliydi
kendiyle her daim kavgalý
sanrýlarla sarmaþ dolaþ þizofren bir söylem
ya da müzmin aðrýlarýn ilacý pür matematik
aklýn kýyýsýnda saltýk bir ritüel belki
tanýmlarý bize ait nazik kýlavuzlar gerekliydi
kabullenimleri bizim eserimiz olan formüller
yeni yollar açan paradigmalar, olasýlýklar...
belki de yazýlmamýþ bir reçete...
yoksa bu belirsizlik bitirirdi bizi sonunda...


iþin kolayýna kaçanlarla
zoru seçenler ayrýþmalýydý nihayetinde
farklý saflarda cepheleþmeliydi...

ve madde denen
ve mânâ denen denizlere
atmalýydýk kendimizi
ham hamur yoðunluðunda
o bildik çamur kývamýnda
yüzmesini bilmeden
yüzmesini bilmeden...

o iki deniz ki birbirine karýþmamalýydý asla
ama biz karýþmak zorunda kalmalýydýk BÝRBÝRÝMÝZE
SEVMESÝNÝ BÝLMEDEN
SEVMESÝNÝ BÝL...



Sosyal Medyada Paylaşın: