Dilime vurdum kelepçe sükûtu giydirdim aþka
Yansa da gönül sarayým eyvahýmý göremezsin
Gönül dili baþka lehçe hayat dili ise baþka
Bin yýl kalsam da hücrende bir ahýmý göremezsin
Geç kalýnmýþ bir zamanda çakýþýnca iki bulut
Þimþeðin çaktýðý anda imkânsýza varmýþ umut
Gece haykýrýyor camda ‘unut bu sevdayý unut’
Katilim oldu karanlýk sabahýmý göremezsin
Bir ucu gönlüne baðlý ayaðýmdaki zincirin
Yorgun gönlün baþý baðlý eli çaresiz fakirin
Gönül gözüm sana baðlý azat et beni ey mirim
Sensiz aþk fakiri oldum refahýmý göremezsin
Gece baykuþlar mý kondu kýrýlgan olan düþüme
Kader ayrýlýðý sundu kýrýk kanatlý döþüme
Canan aþka isyan sandý bu sevdadan ürküþüme
Pervaneyim dönüyorum cenahýmý göremezsin
Dalgalandým da duruldum kör kuyuya düþüyorum
Ateþ tahtýna kuruldum aþk adýna piþiyorum
Coþari’yim artýk durdum sükût-u aþk yaþýyorum
Aþk-ý memnuda deðilim günahýmý göremezsin
13.07.2010/ Samsun
Ýbrahim COÞAR