yanlýzlar rýhtýmýnda bir adam sabah aydýnlýðýna uyandý. hep gece yarýsýndan sonra ona mekandý. bir de karanlýk vardý yanýnda... sevme sevme karanlýðý derdi seveceksen gecenin karanlýðýný sev mehtap ondadýr ýþýk ondadýr... karanlýk gecenin karanlýðýný sevmedi sabahýn aydýnlýgýnda mehtabýn güneþe nöbeti devrettiðinde kayboldu karanlýkta kaldý yine... karanlýðý dost bildi adsýz bedevi elbette yüreði gibi vardý onunda bir adý ama adý " her neyse " adýndan önce kendini verecekti veremedi karanlýða diyemedi adýný da ! ama bir söz verdi o sözünden dönmezdi yalansýz her kelimesi her harfi karanlýgý dost bildi özünden öz bildi sevdi her daim sevecekti karanlýk der se aman ýþýk olacak elini tutacak gözüne bakacak saçýný okþayacak tarlada koþacak kumsalda yuvarlanacak ama ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yalvaç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.