Suçsuz yere tek bedel ödeyen, Çocuklar; Kimi, savaþýn muharip olmayan þehidi. Kimisi de savaþýn yetimleri.
Bak! Mahzun bir çocuk. Belli ki çok korkmuþ, Hep titriyor minik elleri. Memleketi müstemleke, Adý yetim. Benzemiyor anne eline, Emperyalistlerin soðuk elleri. Þanslý sayýyor kendini. Çünkü o, Mahallenin kurtulan tek çocuðu, Tek yetimi.
Mutlu yaþasýn diye birileri, Ölmemeli birileri. Hepsinden önemlisi; Olmamalý çocuklar; Ölen birileri. ERGÜL SIRKINTI Sosyal Medyada Paylaşın:
ergül38 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.