2070 YILINDAN MEKTUP 5/A (BİR RESİM BİR ŞİİR)

"Þiirin konusu 2070 yýlýnda yazýlmýþ bir mektup adlý fotoðraf serisinden
alýntýdýr’

Belki zamanýnda çok anlattýlar, insanlarý uyardýlar.
Ama onlar sadece olacaðý tahmin etmekle kaldýlar.
Bizim oksijensizliðimizi, suya açlýðýmýzý yaþamadýlar.
Uyaranlar yanlýþlýðýn ve savurganlýðýn farkýndaydýlar.

O zamanki adam sendeciler, bu günü görseydiler.
Çocuklarýnýn gelecekteki halini, keþke bilseydiler.
Ne kadar isterdim, geriye dönüp bunlarý anlatmayý.
Ne kadar isterdim, canlý bir örnek olarak uyarmayý.

Benim sizýn gibi, sýrma saçlarým yok, anam, babam.
Ozon tabakasýný delmek için, spreyde kullanamam.
Sizlersiniz, buna sebep olan, bizleri susuz býrakan.
Nehirleri, gölleri, barajlarý, su kaynaklarýný kurutan.

Sanayi durdu artýk dünya’da, eskiden iþsizlik vardý.
Þimdiyse daha kötü iþzilikden adeta dünya karardý.
Kanalizasyon sistemi, suzuzluktan çalýþmýyor artýk.
Malesef acý ama, fosseptikleri kullanmaya baþladýk.

Çok azda olsa halen biraz yeþil alanlar, nehirler var.
Bu gibi nadide alanlar silahlý askerlerce korunuyorlar.
Altýn, elmas gibi madenler kimsenin ilgisini çekmiyor.
Ýnsanlar bir yudum su için, gerekirse servet veriyor.

Dönüþü olmayan yoldayýz artýk, ey geçmiþ zaman!
Büyük bir hýzla, umudumuz tükeniyor yaþamaktan.
Tahrip ettiniz, susuz, oksijensiz býraktýnýz dünyayý.
Kýsacasý kalmadý artýk, sözde geleceðinizin teminatý.

Ýkibin yetmiþ yýlýndan yazýyorum, bu mektubu size.
Elli yaþýndayým, belkide en yaþlý benim bu devirde.
Ortalýk otuzbeþ yaþlarýnda yaþlý insanlarla kaynýyor.
Az da olsa sebep olduðumu düþünerek, içim acýyor.

Bende biraz yaþadým o güzel günleri sizlerle birlikte.
Þimdi kendimi suçlu hissediyorum, kalan günlerimde.
Ne kadar isterdim, geriye dönüp insanlarý uyarmayý.
Ne kadar isterdim, tekrar oksijene, suya kavuþmayý.

ÞÝÝRÝME SES OLAN GÖNÜLDAÞIM HÜZÜN ÞAÝRÝ (NÝÐMET YILDIZ)
HANIMEFENDÝYE SONSUZ TEÞEKKÜRLER

MEHMET FÝKRET ÜNALAN


Sosyal Medyada Paylaşın: