İsimsiz

Ölümü hep çocukluklarýmda yaþadým
Ondandýr hep çocuk kaldý yitik zamanlarým
Ondandýr ýrmak gibi sýzý akar her yaným

Sessizce geçtiler geçmiþten kopuk
Sanki beni hiç sevmediler
Bir anýlarý bile yok


Ýçimde yýkýk bir þehir býraktýlar
Ondandýr gecekondular çocukluðum
Yaralarým oyuncak bez bebeðim

Ölüm bugünde sana gelemedim
Topraða beni bari sen anlat
Nasýl doðarken yarým kaldým



Sosyal Medyada Paylaşın: