MADENCİNİN SON MEKTUBU

IÞIÐIM SÖNDÜ -madencinin son mektubu-

Karýcýðým hoþçakal, ýþýðým azalýyor,
Yanýmda ölü arkadaþlarým.
Artýk kömür kokulu ekmekler getiremeyeceðim sanýrým.
Buraya kadarmýþ çocuklarým, hoþçakalýn,
Hakkýnýzý helal edin; anacýðým, babacýðým.
Iþýðým azalýyor, hoþçakalýn..

Üstüme deðil içime çöken ocaðýn sessizliðinde
Tek tek seslerinizi duyuyorum, yüzlerinizi görüyorum,
Iþýðým azalýyor, soluðum azalýyor, biliyorum,
Yavaþ yavaþ dünyanýn kara kalbine gömülüyorum.

Iþýðým söndü, iþte gidiyorum..,
Ah, en çok da þimdi, bir bilseniz
Nasýl da bulutlarý, aðaçlarý, gökyüzünü özlüyorum.
Iþýðým söndü.. Hoþçakalýn, arkadaþlarým çoktan gitti,
Artýk ben de gidiyorum...

ÞERÝF ERGÝNBAY .. / 20 Mayýs 2010
Sosyal Medyada Paylaşın: