Dingin bir yaþamýn ardýndan, Sonu gelmeyen anýlarý, Kaderime terkettim. Ah ben bir ben olabilsem, hüzünleri güle, Acýlarý sümbüle dönderebilsem... her gün batýmý, Sesin güneþi terk eden, Günler gibi yumuþak. Hüznün ile yoðrulan Gecelere kýrýlgan gönlüm. Gökyüzü yine aðlýyor. Esen rüzgarýn fýsýltýsý, Denizi yalayan süt beyaz sisi, Rýhtýmda uçuþan martý çýðlýklarý, Zamansýz ayrýlýðýn kahrý içime siner. Yüreðimde bir tutam sýzýn kalsada, Kan akacaksa eðer, Akþam güneþinin batýmýnda aksýn, Kuruyarak yaðmur yýkayacaktýr. Yaðan yaðmurlar yok olur gider, Gözlerimden süzülen sen ASLA... Aþk yasak tanýmaz sevgili, kalbe zincir vurulmaz. Bu gönül gün gelir, Aðlamayý, Gülmeyi, Sevmeyi unutur ama SENÝ ASLA...!
ESÝN ÇEVÝKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozgurluk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.