Öylesine esti rüzgar bu gönüle iþte, Eski anýlarý sarýp sarmaladým bir odaya sakladým, Kapýsýný hýzla kapadým kalýn zincirlere baðladým, Hep yutkundum tam söyleyecekken susturdum,
Öylesine esti rüzgar bu gönüle iþte, Saklý bahçeme rengarenk çiçekler ektirdim, Sonraysa vazgeçtim su verdirmedim kuruttum, Çukurunu kazdýrdým derin mezarýna gömdürdüm,
Öylesine esti rüzgar bu gönüle iþte, Umrum deðil artýk kötü olan kýsmýný saymýyorum, Zaman nakýþýný iþlesin yüzüme aldýrmýyorum, Kalan geriye güzel ne varsa bohçamda saklýyorum,
Öylesine rüzgar esti bu gönüle iþte, Bazen izliyorum açýp kapýlarýný gizlice, Neler varmýþ meðer gülümsüyorum sessizce, Bazen kanatýyor ,yaralarýný siliyorum gizlice.
BÝNAY SEYMEN 8.7.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
binay seymenim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.