Düþlerimizden meleklerin geçtiði zamanlardý... ufacýk esintiye kasýrga olur bir damla suya akardýk sonra susardýk aðýr bir duman gibi aþklarýn denkleminde, hatýrlarsan düþünde... düþünde karþýlaþmýþtýk! yaralarý çok çocuklardýk ayný þiirin dizelerine vurulmuþ ayný yýldýzý tutmuþtuk dileklerimize ve ayný sýnýrlarda kopmuþtu zincirimiz! coþkusu çok delilerdik kendi deliklerimizde hüzün biriktirir kar yaðdýrýr güneþ açardýk hatýrlarsan düþünde... düþünde kesiþti zamanýn zamanýmla ellerin ellerimle gözlerin gözlerim-le (gözlerin gözlerim! gitme...) Þimdiyse... zaman yolundan saptý kimbilir! (kimbilir! böyle þaþkýn kuþlar varken gökyüzünde...) bir aþk çýkmazýnda vuruldum ve kendi kanýmla lekelendim! düþünde gördüðün o tek kanatlý melektim ben oysa... (oysa düþünde tek kanadý vurulan!)
Neþe Çýnar Sosyal Medyada Paylaşın:
neşe çınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.