NAZLI DİLBER
Saçlarýný yele saðan o dilber;
El insafla, gönle düðüm baðlasýn.
Göz süzüþü baðrý deþen bir teber;
Kimler gelip, ateþini daðlasýn.
Bilmez mi ki, gönül göçer süzerken?!
Mut kýrýlýr, daldan dala gezerken…
Yaradan’ým îtinâyla bezerken;
Gül çaðýnda, bir bülbülü yeðlesin.
Sevgiliyle kut temeli atýlýr;
Er gönülde saðlam çatý çatýlýr;
Gölgesinde ömür boyu yatýlýr;
Dilerim ki, sevincini saðlasýn.
Fermanýmý hazýrlayan ey kâtip!
Sen bilirsin… Aþk eceldir kahr edip
Katlim için, ne bir urgan, ne de ip;
Sözlerini, ayrýlýða yaðlasýn!
Erdemoðlu asi olmaz gönlüne,
Çula gitse karþý gelmez meyline,
Bakmaz artýk piþmanlýða zeyline,
Yaptýðýný, düþünsün de aðlasýn!...
14.08.2006 11:23-12:56
Salih ERDEM / AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.