YANLIZLIGIN TANRISI ALDI BENİ

Bir sevda yaþýyorum hiç kimseye uymayan
Heybem gidenlerin rýhtýmýnda
Bag bozumu gecelerden çýrpýnan fýrtýnalarla
Gelip çarpacagým karþýlaþan iki nehir gibi

Sürüp giden yaþamýmda
Yatagýna sýgmayan bir nehir gibiyim
Seninle inip kalkan gögsümü yýrtacagým
Atacagým günlerdir boþlugumda tuttugum acýný
Tuz basacagým bende ki sen acýsýna

Biliyorum tek suçum
Yoklugunu varlýga çevirmek
Yok aglamýyorum gözlerim þarap ýslaklýgý
Hüzünlerine sýgýndýgým gecekondum kiremit kokusu
Sende bilirsin neresinden tutsam bulurum istanbulu
Korkum gözlerimi kapayýp ya baþka sehirde uyanýrsam
Ya hiç bir þey duymazsam hýzýmla seviþmekten
Of yokluk istemiyorum bu akþam çýnlamasýnda

Arama beni elindeki o deniz kabugunda
Bir yanlýzlýk ormanýnda vuruldum ben
Bir kayýn agacýnýn altýnda
Bu dünyaya alýþamadým zaten
Geri verdim sözcüklerimi sana çaresiz
Yanlýzlýgýn tanrýsý aldý beni
Gözlerimi kýsarak kendime baktým
Ben kimlerin avuntusuydum
Iþýgýmý söndürdüm
Beyaz
Karanlýk
Karanfil
Kayada açan çiçek


8.7.2010
SOKAK ÞAÝRÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: