Yaðmur gibiydin...
On dakikaya sýðardý geliþlerin
Bazen de aylarca uðramazdýn...
Ben;
yüreðimin her köþesindeki yangýnlarda
sen yoksun diye,
yanardým…
Kar gibiydin...
Sen olmazdýn; ama bir ayaz,
týpký sevginin,
yüreðimde býraktýðý ayak izleri gibiydi..
Hep vardý…
Aðlardým,göz yaþlarým donardý…
Ben; boþlukta bir sestim,,,
Ben ‘seni seviyorum’ dum.
Sense;
hem o boþluðu yaratan saðýr biriydin;
hem de elindeki fenerle, oyun oynayan bir çocuktun…
Oyundan sýkýldýn,gittin…
O boþluðun tam içinde ben,
Kayboldum…
sen gibiydim...
sensizlik hayalinden kaçarken hep,
hayallerde yaþayan bir çocuk gibiydim.
Deniz ETEALP
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.