insan oğlu gibi bir vefasız sevgiliye

Güneþ kaybolurken kýzýllýklar içinde daðlarýn ardýnda
Bak bir gün daha gelip geçmiþ biz olamasak da farkýnda
Bir batýnda kaç yýldýz doðup kümeleniyorlar bir yörünge etrafýnda
Koskoca evreni sarar çepe çevre büyüklü küçüklü yýldýzlar
Ama ne garip deðil mi bu kalabalýk içinde bile yapa yalnýzlar

Bir anda akar gider hýzla kaybolur yýldýz gittiði yer belli deðil
Bir birlerine asla yardým etmezler giderse gider hiç önemli deðil
Belki onlarda dert çekiyor onlarda gidenler ardýndan göz yaþý döküyor
Ama ne hikmetse þöyle yakýndan baktým gözleri hiç nemli deðil

Neden yýldýzlarý tutarýz bilmem senin benim onun diye
Bazen da sevdiklerimize vermeyi vaad ederiz en güzel hediye
Belki bir tatlý bir aný olarak kalacaktýr geçip giden günlerden geriye
Acaba yýldýzlarda ihtiyaç duyarlar mý insan oðlu gibi bir vefasýz sevgiliye

Samanyolunu seyre dalarýz bazen üstümüze çöker bir gaflet
Kiminden fal tutarýz sevdiðimize kavuþmak için umarýz medet
Kiminden korkarýz beddualar eder duyarýz kin ve nefret
Kimine kul köle kimine aþýk olur belki birazda duyarýz þehvet

Kararan dünyamýza yýldýzlardan gelir esrarengiz bir ýþýk
Sarar bütün uzayý çepeçevre sanýrsýn ki milyonarca sarmaþýk
Ne garip duygular bunlar sürer ömür boyu karma karýþýk
Yaþayýp gideriz böyle ömrümüz oldukça bir küskün bir barýþýk
Ekrem Madenli
06.07.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: