senden gelen her þeye baþ eðdim,
þimdi senden bana renksiz bir dünya akýyor,
gözlerim ardýn sýra maziye bakýyor,
içimde yeniden bir göç baþlýyor,
mekaný, zamaný beli olmayan bir göç.
karanlýk adým adým yürüyor kalbime.
beynimle yüreðime arasýnda yýrtýcý bir acý,
sevinçlerimde sancýlý akþam yatýyor.
saat gecenin on ikisi,
ve þeytanla muhabet ediyor aklým,
gece iyce yürüyor kopuk duygularýma.
saçlarýmda yakalýyorum geçmiþin beyazlýgýný,
hatrýma düþüyor, düþmesineden korktugum her þey,
saatin tik taklarý arsýnda kayboluyorum,
çýlgýn bir öpücük geçiyor dudaklarýmýn arasýnda,
ve ben hallen geçmiþte kalýyorum,
gelecekse aklýmýn ucunda baþlamayan bir hayal.
ulaþmak istiyorken gelecege,
ansýzýn maziden bir el veriyor elerime,
elerimde kan,elerimde inançsýzlýk,elerimde infaz...
gecenin nefes alýþlarý arasýnda kayboluyorum,
þimde ne gece var ne gündüz,
içinde varlýgýmdan kopuk bir heycanla örülü,
bir ben birde yanlýzlýgýmýn bitip tükenmeyen sancýsý.