dýþarda yaðmur yaðýyor penceremin camlarýna vuruyor taneler sen dudaklarýný kanatýyorsun kendinle ben pencereyi açýyorum taneler düþüyor sen niyetine yüzüm seviþiyor derin sessizlikte
varsýn zaman dursun diyorum el sýkýþýp oynayalým böylece yanýp dinlensin kalp uyusun
bir suskunluk sonrasý tutkunun ilk görsel yansýmasý sonrasý bitiþ zili karanlýk gök kubbede uçmaya hazýr serçeler kýldan ince çizgide hem yakýn hem uzak bir soyut resim gibi tüm sýfatlarýn tanýmlayamadýðý bir yalnýzlýk tanelerin ortasýna düþen sessizlik
dansýn valsýydý parantezleri açan senin kokun geldi senin tenine dokunduðum an
ah utangaç aþk kaçmak neydi ki
dudaklarýný kýmýldatan kösnül hasret yapraðýndan kýraðý düþürdü topraðýna deliþmen çocuklar
biz hüznü de biliriz elbet havayý solurken tanelerin önünde hep bahar deðil ya yaþadýðýmýz bir güz çiðdemine merhabayý da saklarýz deriz ki yürek kýyýsýndan dökülen közlerimizdi yaðan yaðmurda ýslanmanýn tadýný da alýrýz
bir gece daha devrildi takvimden farkýnda mýsýn sevgilim
ey yüzüm günün gittiðini gecede aðlayan aydan anla isyanlarýmý dilimden anla güneþten sakladýðým yüzümü yazýlarýmdan anla kývýlcýmlarý harlanan taneleri tutkudan anla su ver tenime aralandýðýnda dudaklarým
ve anlat bana
hazan neden oyun bozar olur neden batar kaktüsün iðnesi acýyý ezber yapan göðsüm minyatür kuþlarým gibi acýtýyor geceyi
çelik kanatlý rüzgâra ver kendini esintisi yar kokan ruhum özlüyor seni