ATEİSTİN DUASI
Hikâyeden þiire uyarlanmýþtýr. Kurum kurum kurulurmuþ; ne Mecûsi, ne Budist!
Dostlarým! Söz konusu zât, inan olsun, ateist!
Bir gün ormanda gezerken, doðaya hayran hayran!
Boz bir ayý peyda olmuþ, hâliyle donmuþ o an!
Aklý çýkmýþ bizimkinin, korkudan benzi atmýþ;
Ve yaðlamýþ tabanlarý; ayý da kovalamýþ.
E, can vermek kolay deðil bir ayý pençesinde;
Kalbiyse, durdu duracak, nefesi ensesinde.
Bir kütüðe takýlýnca, düþmüþ, ödü patlamýþ
Koca oðlan pençeleyip, üzerine atlamýþ.
Bizim ateist þappadak; “Aman Allâh’ým!” demiþ.
Birden bire zamân durmuþ; akan su, akmaz olmuþ!
Gökyüzünden yeryüzüne, nûrânî ýþýk vurmuþ;
Sonra iliklere geçen, ilâhî ses duyulmuþ!
“Dedin: hilkat, kozmik hata; inanmadýn sen bana!
Yýllardan sonra mý geldi; sefil aklýn îmâna.”
“Þimdi yardým istiyorsun: ben, dâim affederim;
Yalnýz affetmekle kalmaz, þanslý kulum ol derim.”
Adam, utanca boðulmuþ; “Beni iyi bilirsiniz!
Dindar olmam haksýzlýktýr, olmayým dilerseniz.”
“Biliyorum nankör kulum; hakkýmdan geçiyorum!”
“Ama ayý dindar olsun, gönülden istiyorum.”
Ses; “Peki!” demiþ, kaybolmuþ. Her þey eskiye dönmüþ.
Ayý göðe pençe açmýþ, aðzýndan söz dökülmüþ:
“Ya Rabb’i, senin rýzkýnla, açýyorum orucu;
Ha’mdolsun nimetlerine, sevindirdin muhtacý.”
07.09.2008 10.55
16.06.2009 01.08
Salih ERDEM / AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.