sahil taþ dolu, kaya dolu deniz derin, içine çekiyor dalgalý hoyrat... adam yalnýz taþlar acýtýyor canýný deniz, onuda içine çekiyor býrakýyor adam düþünmeden umarsýz yitip gitmek istercesine bedenini benliðini herþeyini denize... deniz onun o denizin dalgalar her ikisinin. ansýzýn önce gözleri sonra saçlarý bedensiz bir deniz kýzý dalgalarýn arasýndan gülücükler içinde merhaba dedi adama... adam deniz kýzýný çok sevdi hande dedi ona... adamýn içindeki volkan gögsünü parçalarcasýna patladý yine ansýzýn... deniz yine yaptý yapacaðýný ansýzýn verdigini yine ansýzýn geriye aldý adamýn elinden... adam hiç yalan söylemedi denizin kýzýna olduðu gibi aktý akýntýsýna... deniz kýzlarý masallarda olur ya... adam masal mýydý gerçek miydi anlayamadan daha deniz aldý çekti o da gitti... volkan patladý yeniden bir daha bir daha bir daha bulut oldu gitti... deniz bulutuda çekti gitti denizin üstüne göz yaþý oldu indi. ansýzýn var olanlar ansýzýn yok oldular ne deniz kaldý ne patlayan volkan ne onun küllerini taþýyan bulut nede denizin kýzý hande...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yalvaç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.