KARDELEN ELİF ÖĞRETMEN.

Elif Bölük Muþlu, o bir öðretmen.
Cehalet zýrhýný, delen kardelen.
O bir kürt aydýný, þehit hanýmý.
Asker yiðitiyse, verdi canýný.

Bu yürekli kadýn, bakýn ne diyor.
Kalleþ hainlere, hesap soruyor.
Þehit kocasýyla, gurur duyuyor.
Uzman Mehmet Bölük, verdi canýný.

Soyum kürttür benim, babam anam kürt.
Ben bir kürt olsamda, yavrum doðdu Türk.
Katiller size mi, kaldý özgürlük.
Kocam ülkem için, verdi canýný.

Millet yardým etti, bende okudum.
Çaðdaþ yaþam ile, öðretmen oldum.
Kendim gibi, yoksullarý okutdum.
Uzman çavuþ beyim, verdi canýný.

Cahil kalýn diye, okul yakarsýn.
Daðlarda pislikle, miskin yaþarsýn.
Askeri görünce, korkar kaçasýn.
Þehit subaylarým, verdi canýný.

Elif Bölük hoca, böyle söylüyor.
Þehit’iyle gurur, duyup övüyor.
Vatan için nice, ocak sönüyor.
Asker Mehmetçikler, verdi canýný.

Türkmendaðlý kutlar, bu öðretmeni.
Millette kutluyor, bu kardeleni.
Cennete yolladý, o þehitini.
Duyun kürt ananýn, bu feryadýný.

HÝLMÝ CAN.
25.HAZÝRAN.2010.
Halkalý þehidi, Uz.Çavuþ.Mehmet Bölük ün eþi için yazýldý.


(2731)

Sosyal Medyada Paylaşın: