ne garip bir hava var disarda önce yagmur ardindan acan günes ardindan gök kusagi cocukken gökkusaginin altindan gecen dileklerine kavusurmus derlerdi... simdi yagmusrdan sonra acan günes tipki ruhum gibi yasadiklarimi düsünüp gözlerime yagmurlar iniyor seni düsününce gözlerimin ici gülüyor uzaklara daliyor, cok uzaklara hani bana demistinya "iyi düsün" ben cok iyi düsündüm herkesi düsündüm ailemi, seni ,cevremi bir kendimi düsünmeyi unutmusum bunu neden ögütlemedin bana kendini düsün neden demedin kücük bir cocuk gibi caresizken ben sadece iyi düsün dedin herkesi herseyi düsündümde sevgili kendimi düsünmeyi bilmedim aradan asilara bedel yillar gectide ben kendimi düsünmeyi ögrenemedim... off cok kasvet var havada icini bunaltiyor insanin ne kadar günes acsada gökkusagi ciksada sevindirmiyor beni sadece düsündürüyor sahi kac mevsim gecti kac ay, kac yil, kac gün 40 yasima ramak kala oturup tekrar düsündüm evimi, ailemi, cocuklarimi, dünyayi dünya bildigi gibi gidiyor ailem uzaklarda cocuklar kendi hayatlarini kuracaklar kisacasi herkes bir yerlerde olacak benimle kalacak olan gene bir tek sen yalniz sen... cünkü sen hayaldeki sevgili sen hic birakip gitmedin beni hayalin hep vardi kalbimi dolduran acilar kalbimde kaldi birde sol yanimda senin imzan kaldi...
zühre ayhan köln
Sosyal Medyada Paylaşın:
bir tutam hüzün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.