istanbul

istanbul seyrimde kaldý
orda bir yarim var yarimi dostum aldý
güzeller güzeliydi sevilen seven idi
sensizlik narýnda gönlüm aþkýna yandý

boðazdan nezaman geçsem
bir hüzün kaplar yüreðimi
hasretin bana rumeli hisarýndan gelir
dedim ya istanbul seyrimde kaldý gönlüm yel pazenelir

halicin binbir direkleri
sultan ahmedin minareleri
sensizlik narýnda gönül pareleri
yakar gönlümü eritir yareleri

ah etsek istanbula veya eski costantineye
yakýþmaz sana bu ah lar ey güzel istanbul
denizin baþka havan suyun güzelliðin baþka
gönlümüz parelendi deðdi bu güzelin eli aþka

sen benim o topraklardan sonra
deðiþemdiðim engüzel þehirsin
deðiþemediðim hiçbir þehre deðiþemediðim sin
sen benim dostum beni anlýyan dostlarýmdan sýn

sesini duyuyorum bazen haykýrýyorsun feryad edercesine
kim demiþ taþým topraðým altýn diye
yalan inanmayýn bende bir faniyim
gelip geiciyim diye

sevdik be seni istanbul hakatmediðin kadar belki
deðiþen sen diðilsin deðiþtiren var seni
nerde o lale devrindeki istanbul
bak þimdi kahpe devrini yaþýyor istanbul .

Sosyal Medyada Paylaşın: