Bir düþ kurdum Sahra çölü yemyeþil Bütün çiçekler birer nergiz tanesi Sudan daha aziz her gözyaþý...
Her gözyaþýnýn yansýmasý Kýrýk aynadan Asinin son haykýrýþý Kýrýk kalem yüzünden Ve düþün en güzel tarafý Düþ içinde tepegöz masalý, Entarisi uzun, Maðrur kýz kulesi, Misafirin böylesi, Kýzýl elmalar içinde Yýlanýn zehri...
Derken seyrine daldýk Ebruli sanatýnýýn Ve balýkçýnýn cebinde Deniz yýldýzý... Deniz yýldýzý göz kýrptý Ardýndna denizi gösterdi Zehrim dedi Denizden bir avuç su aldým Kana kana içtim Þimdi deniz yýldýzý Teni beyaz bir kýz çocuðu Ýnandýðým masallar gibi...
Ve acý vermiyor artýk Bozkurdun son kurdu Tenhada yaramaz çocuðun Son anýsý gibi... Ve bu düþlerin en saçmasý Yemyeþil sahra çölü Þairin bitiremediði Yarým kalmýþ dizelerin hüznü gibi Acý, Bazende tütsü kokusu, Bilinmedik kokular gibi olaðanüstü, Gökyüzünden yere düþene dek Saf olan yaðmur taneleri gibi...
Bir düþ kurdum Sahra çölü yemyeþil...
idris doðu seydi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
idris dogu seydi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.