Bu sabah yine koklayarak uyandýrdým ayrýlgý, Durdum bir simitçinin yanýnda usulca. Çiseleyen yagmura inat seni beklemeye gittim tren garýna, Bir elimde simt bogazýma dügümlenen cevapsýz sorular, Çýktým bir peronun kaldýrýmýna söktüm dikiþ tutmayan yamalarýmý. Ceketimin iç cebinden çýkan bir resme daldým yavaþca. Bir zarf bir mektup ve birde resim, Gözümde iki damla yaþ süzülmekte dudaklarýma, Ve peþinden o amansýz hýçkýrýklar bölmekte rüyalarýmý. Sen o kadýn sen neslihan sen gençlik hayellerim, Bilirmisin sana yazarkan ögrendim aþk mektuplarýný. Birde tatlýcýnýn köþesinde seni beklerken geçen zamaný, O ne salýnarak gelmektý allahým, O ne bakýþtý öyle kalbimi param parça eden. Zavallý bir dilenci misali her gün bir köþe aramak, Her gün veririm ümidiyle yen yazýlan bir mektup. Biriktirmeye baþladým mektuplarýný iç cebimde, Yakasýda eskimeye baþladý mektuplar gibi. Artýk göndermeliyim diyerek çýkmýþtýmya yoluna, Ellerim titreyerek uzatmýþtým sana son yazdýgým mektubu. Ogün yüregim bir çocuk olmuþtu sevinçten. Uçuyordum bir uçurtma gibi göklerde. Bu küçük kasabada sana aþýk olmuþtu yüregim, Sense her seferinde görmezden gelirdin beni. Ah neslihan yýkýk dünyalarýmýn prensesi, Ýþte cebimdeki son verdigin mektup, Ýçinde tarhi olmayan birde resim. Þimdi bu koca þehirde seni her gün bekliyorum, Mektubunun son satýrýnda öyle yazmýþsýnya. Her gün elinde bir simit bu garda bekliyorum. Ne olur bir gün çýkýpta gelsen, Bir vagondan indigini görebilsem yavaþca, Yine arkandan baksam uzun uzun, Yine göklere çýksa zavalý yüregim, Elini tutmasamda gözlerini görebilsem, Uzun uzun kokunu solusam derinden. Ne olur neslihan birgün çýkýp gelsen Bu gece yine yanýma alarak uyuyacagým ayrýlýgý, Sabahleyin ona günaydýn demden uyanabilecekmiyim. Uyanabilecekmiyim kokunu alarak bu yataktan........ Þair Cengiz Yýlmaz2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Yılmaz/Şiir Baba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.