seviyorum seni ... soluk almak gibi en derinden bir dað baþýnda çamlarýn kokusunda , ve oksijenin yogunluðunda ** belki de biraz fazlasýyla içmiþliðimsin çilingir soframýzda maziden kalmýþ bir kaç kadehi ya da hiç içmeden sarhoþluðumsun sen benim, kýrýk dökük kadehler arasýnda kalan öylesine mahzun, darmadaðýn anýlarýmsýn ** neredesin þimdi kimbilir hangi iklimlerdesin gökyüzünde binlerce yýldýz hepsi ýþýl ýþýl , sevdalarý aydýnlatýr kimileri oysa ki, ben kayan yýldýzlarýn sayýsýný unuttum artýk bir seni unutamadým, kahretsin ... ** sevgili, seviyorum seni ... keþke hiç görmeseydim, hiç sevmeseydim seni ; orasý da ayrý mesele ya ... ** o gün rastlamasaydýk birbirimize, belki ,yazmazdýn o ilk kelimelerini "merhaba" "hava þu anda nasýl istanbul’ da?" "güneþ var mý?" ** ah be caným, çok uzak iklimlerdeydik biz seninle ama, ne bileyim iþte sevmiþtim daha o anda seni "burada hava hep kapalý hep soðuk ve puslu" demiþtin yalnýz dünyama ýþýk olmuþtun sevgin ile yaþayabilmiþtim o günleri ... ** her neyse ... zaman akýp gider ve, geriye kalan nedir ki iþte görüyorsun , sadece iki kelime hepsi hepsi ... seni seviyorum ... ** neredesin ... kiminlesin ... ellerinde kimin elleri ya da yüreðinde hangi sevda ... bilmiyorum þu an ... ** keþke diyorum iþte keþke hiç baþlamasaydý aramýzda yaþanmýþ her ne varsa aþk’dan yana ...
MERT YIGITCAN maltepe istanbul 05/07 / 2010 21:53 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.