bu kadar çok yaðma üstüme ýslanýyor senli tutkularým gözyaþlarýmdan... ellerimle, alýn terimi çoðaltýr gibi çoðaltýyorum seni. uzat ellerini yoksa ben kaybolurum..
bu kadar çok verme gözlerini her bakýþýn býr uzun yol yarýnlara bir bahçe kýr çiçeklerinden. bu kadar yalnýz bu kadar þarkýsýz kalma yoksa ben kaybolurum.
bu kadar tuz basma yaralarýma nasýl kanar sýzlayarak sensizlikte bilmezsin. ben kendimde olmayýþýn þiirlerini yazarken çocuk günlerimdeki masal gibi sesin.. susma yoksa ben kaybolurum...
ücra saatlerde bekleme beni dar aðaçlarý kurma gözlerine yakma temmuz sýcaðýnda soðan kabuðu saçlarýmý aklýmý baþýmdan yüreðimi içimden alma.
bütün yakýnlarým baþka dünyalarda beni kimsesiz býrakma ben kaybolurum...
hiç bir zamana ait deðilse insan ne dünü ne günü, ne yarýný yoksa ve avuç dolusu içilen suysa sevda bir çeþme baþýnda.. ben kaybolmuþum senli zamanlarda...
03/07/2010 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.