öğrettin bana
Aþka parmaðýmla seni gösterdim,
O, tam sana göre desin isterdim.
Sanki bir yel olup daðdan estirdim,
Can nasýl yanarmýþ öðrettin bana.
Ne verdiysen bana hepsini aldýn,
Yetmedi kalaný gizlice çaldýn.
Günahýn yüküyle kendinle kaldýn,
Bahtým hep kanarmýþ sabrettim buna.
Dökülen inciler göze batarmýþ,
Kalp aþk diye, diye yâre atarmýþ.
O masum elleri Tanrý tutarmýþ,
Kulunu sýnarmýþ þükrettim ona.
Tutunduðun dalý kestin elinle,
Tutulmayan sözler verdin dilinle.
Nazlý bülbül sustu, soldun gülünle,
Hak ulu çýnarmýþ küfrettim sana.
Bütün gizlerimi düþürdün dile,
Ben hep evet dedim sense hep niye.
Nasýl yazamadým git artýk diye,
Kalemde kýnarmýþ kahrettim cana.
NAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.