Kaç defa dedim sana Zorlama duvarlarýmý yýkmak için diye, Kaç defa dedim sarýlýrken sýkma belimi, Kelepçem olma dedim ellerime, Oysa sen gözlerinde hapsetmek için, Müebbet verdin fani ruhuma, Öyle olsun söz dinlemez kýz, Sen söz dinlemezsen ben asi bir rüzgârým. Yüküm çok bu dünyada yalnýz, Ruhunu taþýyamadý omuzlarým. Þimdi dizlerimin üstüne düþtüm. Gidiþin hüsran olsa da, Yeminimi unutmadým. Yemin ettirdiðin günleri asla, Unutmayacaðým.
Ben bir çiçek bahçesi vermek istedim sana, Sen gülleri ellerinle yoldun teker teker, Ellerine gül kokusu sinsin diye, Gözlerimi kapattýðýmda seni görürdüm. Þimdi gözlerimi kapatamýyorum. Karanlýk ölümü hatýrlatýyor, Kimsesizliðimi haykýrýyor boþ sokaklar, Artýk aðlayamýyorum güzel kýz, Yazmýyorum eskisi gibi, yeminliyim. Usulca gelip konmuþtum dalýna, Þimdi sessizce senden gideceðim. Yokluðumun aðýrlýðýný bulacaksýn. Üzüleceksin.
Sevgi hayata baðlar insaný, Aþk yormaz sevgili böylesine, Bir deðil ki derdim seni sarayým, Bin derde bulanýrken sevinçlerim. Diyorsun ki ilgi sarhoþu olmalýyým. Hayat her zaman istediðini vermez, Sakýn unutma caným. Gidenin ardýndan üç gün aðlarsýn. Dördüncü günde aklýna gelir akan zaman. Beþinci gün ayaða kalkarsýn. Dizlerinin acýsýný bile hatýrlamazsýn. Hâlbuki çok acýmýþtýr o an,
Ben seni öyle böyle sevmedim. Oyuncak olmadýn hiç ruhuma, Sýnamadým bir gün olsun güvenimi, Sen ihaneti ararken bakýþlarýmda, Ben hep sana sadýk kaldým sevgili, Ellerimde kokunu saklarken, Baþkalarýnýn teninden çalýnmýþ sandýn, Güvenemedin bana, Ben kendimi anlatamadým. Suç benim aslýnda. Þimdi istediðin gibi oldu, Sabah geç uyanýp hayata, Akþam eve gelmiyorum. Aðlamýyor artýk gözlerim. Þiirlere bel baðlamýyor seni yazmýyorum. Sonsuza dek yeminliyim.