Taþtan örülmüþ bir kýr evinde, ocaðýnda çýtýr çýtýr yanarken çýkardýðý odun kokusu getirirdi akla, sevdamýzýn masumiyetini... En yalýn haliyle yaþanýrdý ta içimizde... Kýþ geceleriydi insanlarýn o kýr evinde birbirlerine sokulup ýsýnma çabasýyla karýþýk sevgi, aþk ve dostluðun harmanlanýþý... Öyleydik nihayetinde, sen ve ben sokulduðumuzda, kollarýmýzýn savunmasýz ruhumuzu korumaya çalýþýrcasýna sarýlýþlarýný severdik...
Kayýp mý etmiþtik hasretimizi yoksa; inadýna unutmak mý gerekiyordu... Bilemiyorum... Hatalarýmýz âþikârdý nihayetinde... Hâlâ o taþ tuðla evin odunla doldurulmuþ ocaðýnýn karþýsýnda, kulaðým kapýda... Hâlâ sakladýðým sana dair küçücük bir umut... Her kapý çalýnýþýnda belki sen çýkagelirsin... Hayýrlara gebeydi cevaplar her daim... Âþikârdý cevap... O kapý çalýnýr ve yine sen deðilsindir o eþikten geçen tanýdýk yüz... Gelene sevinilir tabii ki... Fakat; senin geliþinin mutluluðu gibi olamayacaktýr hiç bir zaman... Yine de umutlarýmýzý besleriz gömlek cebimizin altýndaki iki avuç sonsuzluk kâinatýnda, Yüreðimizde...
An olur; tek baþýma yutmak o kadar zor gelir ki bir parça ekmeði; sen ol isterim yanýmda... sen bak isterim o sakin, o hüzün ilhâmý okunan, o seni kaybetmenin acýsýný yüzündeki çizgilere hapsetmiþ ben’in yüzüne... Ýsterdim ki; salýnsa rüzgarlarla birlikte o siyaha çalan rengiyle ipek saçlarýn, tepenin yamacýnda, güneþin batarken ki kýzýllýðýnda... Eteklerinde doðanýn elleri gibi sürüklenen yapraklar... Bastýðý yerleri yeþerten ince bilekli, narin küçük ayaklarýn... Gözlerinin "agat"lýðýna mahkum, mutlu, mesut, saklý ben’le dolu parlaklýðý... Özlemler hep eskiye dair zaten...
Yine o sakinleþtiren taþ ocaðýn içerisinde güzel kokular yayarak yanan, sükunet saklý, hasret saklý bir kaç parça odun yansa... Yine zamanlardan, bitmesi beklenmeyen kýþ geceleri gelse... Karanlýðýn içinden duyulan bir kaç adým sesinin ardýndan adýmlar dursa... Yine kapý sessizliði yýrtarak sadece üç týk çalýnsa... Ben kapýya yürüsem, umut kýrýntýlarýmý avuçlarýma alýp kapýyý açsam... Rüzgarýn eþliðiyle bir tutam saç girse kapýdan... Ve yýðýlsam yorgun argýn tahta kapýnýn eþiðine... Bir daha gitmemek üzere sen gelsen... Sen girsen içeri... Sen olsan...
27 06 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
taiqiunius Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.