gün açar elbet umutla birgün bu bulut bu kasvet bu çoklu yaðmur biter birden bire, durulur bahar çiçekleri derildiði gün
sensizliði benzetsem ,benzetsem bir avuç zaman gibi, bir parça karanlýk azçok grilik bu ne son olacak belki bu sonsuz ilk sularýn daðlarý o deldiði gün
suçlamam ,bu kan akar içimde ne býçak ne kurþun nede dil sesi çizdiðim resimde görmessen beni gözümün içinde gezen gizemde görürsün kendini ben gittiðim gün
sonsuzluðu senle görmek isterdim son bir aný tutup elimde bir gül goncasýyla en son seviþip bir þafakta doðup ta fecre kadar o kýsa o uzun yaþadýðýmýz gün...
ÝZMÝR 03/07/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
munır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.