Beyhude dolaþmýþ Mecnun ýssýz çöllerde
Gerçek Leyla sadece tertemiz gönüllerde
Benim Leyla’mýn benzeri yok bu alemde
Ona vuslatým gizlidir en son nefesimde
Hiç görmedim rüyamda bile nur cemalini
Kuramadým bu cihanda güzelim hayalini
En güzel çiçek gül dediler bana; yalan!
Leylam‘dýr en güzel; budur gerçek olan
Varlýðým onun en kýymetli hediyesidir
Ebediyyet! merhametinin semeresidir
Ben ondan daim hoþnudum iki cihanda
O benden hoþnut mu? kaldým gümanda
Dolaþtým yýllarca gece gündüz diyar diyar
Yokmuþ bu alemde, ondan daha vefalý yar
Leyla’m! seyrettim cemalini ayine-i dünyada
Ne olur! bir kere göreyim nur yüzünü rüyada
Anladým ki sadece sen sevilmeye müstehaksýn
Bütün alem birer gölge imiþ, yegane sen haksýn
Seni bilemedim hakkýyle; bundan ah-u zarým
Zifaf odamdýr, gömüleceðim daracýk mezarým
Gözlerimden yaþlar, ta kal-u belâdan beri akar
Bu hicrân, nâr-ý cehennemden daha beter yakar
Leyla’m! çok korkuyorum ben ebedî firâktan
Göreyim! mahþerde bir kere de olsa uzaktan
Aradým seni kah bir zerrede kah bir kürrede
Leylam! söyle bana, sarayýn ve tahtýn nerede?
Birgün gelsem kapýna, gel! der misin bana?
Merhamet eder misin, benim gibi nâdâna?
Kullarýndan ben hep cefâ gördüm!
Lakin senden ben hep vefâ gördüm
Sana sövdüler, seninle istihzâ ettiler
Mütemadiyen, seni sana þekvâ ettiler
Aldýrmadýn, yine de verdin rýzýklarýný
Sineye çektin hep, bütün haksýzlýklarýný
O sabrýna hayraným ben, ne büyüksün!
Anla! Ademoðlu ne kadar da küçüksün
Bahtiyardýrlar hep, varsa pullarý hanlarý
Bilmem ki neden arzulamaz seni canlarý?
Bu kadar iyiliðini gördük; nerdesin vefa!
Dualarýmýzý kabul ettin, hem de kaç defa
Sana muhabbetim sadece sen olduðun içindir
Baþkalarýnýn dualarý sadece o cennetin içindir
Sen ne güzelsin! doyamýyorum seni temaþaya
Bir anlam da veremiyorum ben, sensiz yaþamaya
Bilmiyorum, istikbâlde neresi olur mekâným?
Cehennem de olsa yine de sensin cânâným
Bütün methiyelere katiyyen sen lâyýksýn
Bütün mahlukat! hep birden seni haykýrsýn
Desin! bütün diller ta ebediyete kadar hû hû
Semadaki kuþ, denizdeki balýk, karadaki âhû
Tek sensin, bu uçsuz bucaksýz kâinatýn süsü
Sen zuhur edersin, yýrtýlsa þu tabiatýn örtüsü
Meðer tabiat ince bir peçeymiþ yârin yüzünde
Kaldýr peçeyi! gerçek güzellik onun gerisinde
Gül diyemez! en güzel benim dünya bahçesinde
O da bilir, bir al nakýþ olduðunu yârin peçesinde
Bu yaþa kadar gördüðüm þey, senden iyilik
Kalksýn ne olur! aramýzdaki bu senlik benlik
Çok Leylalar gördüm bu yaþa kadar
Gönlü deðil, üzerindeki cüzdaný arar
Âþýkýn gönlünedir senin nigâhýn!
Sadakât! senin en büyük niþânýn
Sen de benim gibi, þu fani dünyada garibsin
Adýn silinmiþ gönüllerden, sanki yok gibisin
Gönül mihrabýnda, þimdi fani Leylalar oturur
Sabah akþam, fani Mecnunlar secdeye durur
Dolardý eskiden gül-i zarýn, þeyda bülbüller ile
Yükselirdi yüce adýn, arþa kadar þeyda diller ile
Þimdi ne gül-i zarýn kaldý, ne o bülbüller
Bir iki baykuþ, onlar da süklüm püklümler
Baþka efendiler bulmuþ bendelerin hünkarým!
Senden gelir hediyeler nasýl baþkasýna taparým
Akýl karý mý bir han için yýllarca çalýþmak?
Ebediyyeti unutur, insan denen þu ahmak
Ben gurbetteyim, ana rahmine düþtüm düþeli
Ayrýlmýþým yâr-i bâkiden, nasýl olurum neþeli?
Gerçek gurbet, senden ebedî firâkmýþ meðer
Hasretini çekmek, bu alemde herþeye deðer
Yalnýzým bu alemde, sendedir benim ilacým
Kimseye halimi açmam, ben sana muhtacým
Ben bir kelimeyim dudaklarýndan dökülen
Beni murad ettiðinde kun fe yekun derken
Sen yoksan ne anlamý kalýr bu mevcudatýn?
Bütün renkleri solar! þu hayatýn ve nebatatýn
Soner Çaðatay / 21.04.2010
Kelimeler:
vuslat: kavuþmak
cemal:güzellik ve yüz
semere: meyve
ayine-i dünya: dünya aynasý
hicrân: ayrýlýk
nâr-ý cehennem: cehennmem ateþi
firâk: ayrýlýk
zerre: en küçük parça, atom
kürre: gökcismi
nâdân: cahil
gümân: þüphe
istihzâ: alay
þekva: þikayet
temaþa: seyretmek
istikbâl:gelecek
canân: sevgili
methiye:övgü
Hû: (o iþaret zamiri) Allah kelimesinin sonundaki –hu, yani Allah
ahu: ceylan
zuhur: ortaya çýkmak, görünmek
nigâh:bakýþ
niþân: iþaret, belirti
gül-i zar: gül bahçesi
bende: köle
yar-i bakî: baki yar, baki sevgili
firak: ayrýlýk
mütemadî: devamlý
,,kun fe yekun‘‘,,Ol! (dedi), oluverdi" (Yasin Suresi: 82)
nebatat: bitkiler
Not: Gül-i zardan kastým cami ve ibadet yerleri, baykuþlardan kinaye yaþlýlardýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.