Farzet ki belki’leri ve keþke’leri, Çýkarýp attým hayatýmdan, Ne deðiþti? Sahipsiz bir it gibi, Öleceðim kesindir, Kim bilir… Belki bu, Belki de þu köþe baþýnda...
At sinekleri konar üstüme, Börtü böcek yer beni, Lime lime olur etlerim, Kurtlanýr, kokar her bir yerim...
Oysa daha dün, elimde gül demedi vardý, Bir de cüzdanýmda taþýdýðým vesikalýk resmin, Resmin bende kalsaydý da, Keþke gülü sana verebilseydim, Keþke ölmeseydim diye, Yalvarsaydým Allah’a. Belki, duyardý sesimi...
Hasretin sarar ansýzýn, Sen gelirsin aklýma, Elinde tuttuðun, Kim bilir belki de bir deste güldür, Koklayamam, Faniler konuþamaz da, Derdimi anlatamam, Sorarým kendi kendime, Bana hiç gül vermiþ miydin?
Belki bir gün gelirsin yine, Ansýzýn açarsýn gönül kapýný, Verirsin elini, Aç bir kurda bürünürüm o an, Elim býrakmaz elini, Belki verirsin bile kendini... Keþke ölüm çukuruna atmasaydýn beni, Belki senin olurdu yine kalbim...
Ben yine de, Belki’leri ve keþke’leri atamadým hayatýmdan, Bir mýh gibi yapýþtý sevgin, Kopamadým, Kötü koksam da, Ben kötü adam deðilim...
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 02/01/2006, Mihalýççýk/ESKÝÞEHÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.